کابل کشی صحیح و اصولی در شبکه یکی از پیش نیازهای اصلی داشتن یک شبکه استاندارد، پر سرعت و با کیفیت می‌باشد. همچنین در صورتی که یک شبکه بر اساس استانداردهای موجود ایجاد شود، عیب یابی و توسعه آن بسیار راحت و بدون مشکل خواهد بود.
اگر نصاب شبکه هنگام نصب به استاندارد های کابل کشی ساخت یافته توجه نموده و شبکه را بر اساس آن استانداردها راه اندازی نماید، مدیر شبکه در طول حیات شبکه فوق به راحتی و بدون بروز هیچ مشکی قادر به راهبری، عیب یابی و توسعه احتمالی شبکه خواهد بود.

تهیه نقشه دقیق محل اجرای پروژه

تهیه نقشه مرحله بسیار مهمی است و عدم انجام آن منجر به سخت شدن کار خواهد شد. از این رو ابتدا باید از محل کابل کشی بازدید کرده و مطابق با آن نقشه نود‌ها کشیده شده و میزان و مسیر کابل‌ها معلوم شود. همچنین هنگام تهیه نقشه، تمامی تجهیزات باید شماره گذاری و مسیر عبور کابل شبکه مشخص باشد.
با حضور در محل اجرای پروژه، نقشه ساختمان را به همراه جزئیات دقیق آن تهیه نمایید.

روی نقشه محل قرارگیری کلاینت ها را به دقت ( با توجه به شرایط محیطی مانند چیدمان میزها و … ) مشخص نموده و به تایید کارفرما برسانید.

تعیین نوع بستر شبکه

با توجه به شرایط فیزیکی محیط نوع بستر شبکه را تعیین نمایید. بطور مثال استفاده از ترانکینگ، داکت، لوله پلی اتیلن، سقف یا کف کاذب، سینی کابل و …

سایز داکت، لوله ، ترانکینگ و هر بستر دیگری را که قرار است کابل شبکه در آن قرار گیرید را بگونه ای در نظر بگیرید تا به کابل های شبکه هیچگونه فشاری وارد نشود و آزادانه در کنار یکدیگر قرار بگیرند.

سینی کابل‌ها نباید اضافه بار داشته باشند. سینی‌های کابل معلق را باید در جای خود محکم ثابت کرد، حال یا به گیره‌های سقفی یا آنکه از رکی (rack) که در زیر قرار دارد به این منظور استفاده می‌شود. درصورتی که سینی بسیار سنگین وزن باشد، امکان دارد از دیوار یا سقف بر روی وسایل و تجهیزات گران قیمت افتاده و به آنها آسیب بزند.

در صورت استفاده از ترانکینگ، حتما از پارتیشن استفاده کنید تا کابل برق و شبکه را از یکدیگر جدا شده و کابل شبکه تحت تاثیر نویز کابل برق قرار نگیرد.

در صورت استفاده از لوله ، حتما از دو لوله ، یکی برای عبور کابل برق و دیگری برای عبور کابل های شبکه استفاده نمایید. همچنین سعی کنید تا لوله ها کمی از یکدیگر فاصله داشته باشند.

انتخاب تجهیزات پسیو و اکتیو

پس از تهیه لیست تجهیزات پسیو و اکتیو مورد نیاز، سعی کنید تا با توجه به شرایط مالی از مرغوب ترین برند ممکن که پاسخگوی تمامی نیاز های مجموعه مورد نظر است، استفاده نمایید. همواره سعی کنید تا تمامی تجهیزات پسیو شبکه را از یک برند انتخاب نمایید.

در بازار، کابل‌های شبکه مختلفی برای انتخاب وجود دارند که به سه دسته کیفیت بالا، کیفیت متوسط و فیک تقسیم بندی می‌شوند. مهم ترین نکته در انتخاب برند این است که کابل، کیفیت خوبی داشته باشد و به هیچ عنواع از کابل فیک و نامعتبر استفاده نکنید تا در آینده دچار مشکلات در شبکه نشوید. همچنین بهتر است تمامی تجهیزات برای هماهنگی بیش‌تر از یک برند تهیه شوند.

کابل‌ شبکه از لحاظ نوع کاربرد، سرعت و نوع روکش به چندین دسته تقسیم بندی می‌شوند. که شما باید با توجه به نیاز و بودجه‌ خود کابل مورد نظرتان را انتخاب و خریداری کنید.

انتخاب تجهیزات پسیو با تست فلوک

تجهیزات پسیو شبکه را با شرط تست فلوک از فروشنده بخواهید. متاسفانه در بازار امروز به علت شرایط حاکم بر بازار، طیف وسیعی از تجهیزات تقلبی در بازار موجود می باشد بطوری که از لحاظ ظاهر به کالای اصلی بسیار نزدیک بوده و تشخیص آن نیازمند داشتن تجربه بسیار بالایی است.
پس در صورت تجربه نداشتن در این زمینه سعی کنید تا از همراهی یک کارشناس با تجربه بهره مند شوید.

انتخاب کابل شبکه مناسب پروژه

در صورتی که در بستر شبکه مجبور به قرار دادن کابل برق و شبکه در کنار یکدیگر می باشید. حتما از کابل های فویل دار و یا فویل و شیلد دار استفاده نمایید.
با توجه به نزدیک بودن قیمت کابل شبکه cat5 و cat6 ، بهتر است از کابل cat6 در شبکه خود استفاده نموده تا از پهنای باند بالاتر آن بهره مند شوید.

کارکردن با کابل شبکه UTP بسیار ساده تر و اقتصادی تر از کابل های STP می باشد. پس تلاش کنید تا در صورت امکان، طراحی شبکه را به گونه ای انجام دهید که نیازی به استفاده از کابل های STP نباشد.

نکته : طراحی شبکه را بگونه ای انجام دهید تا علاوه بر نیاز فعلی پروژه، بتوان ۲ تا ۳ نود دیگر را در آینده بدون مشکل به شبکه اضافه نمود.

لیبل زدن کابل ها

پس از نصب بستر قرارگیری کابل شبکه ( مثلا داکت یا ترانک ) حال نوبت کابل کشی شبکه می باشد. اولین نکته مهم در این زمان لیبل زدن ابتدا و انتهای کابل شبکه می باشد. این کار به ظاهر ساده از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. برای درک بهتر فرض کنید در شبکه ای ۱۰۰ رشته کابل شبکه وجود دارد که بدون لیبل می باشند. زمانی که حجم بالایی از کابل ها کنار یکدیگر عبور میکنند این لیبل ها برای راحت تر پیدا کردن هر کابل کمک خواهد کرد.

حال می خواهیم نقشه شبکه را ترسیم کنیم و در آن مشخص کنیم که هر رشته کابل در چه مکانی قرار دارد. برای این کار باید به ازای اولین رشته کابل ( البته در بدترین حالت ) ۹۹ بار تست انجام دهیم تا سر دیگر کابل شبکه را پیدا کنیم. حال حساب کنید که برای ۹۹ رشته دیگر به چه میزان زمان نیاز خواهیم داشت.

همواره سعی کنید تا طراحی شبکه را به گونه ای انجام دهید که خوانایی شبکه ، دسترسی به نود ها و عیب یابی احتمالی، به ساده ترین شکل ممکن صورت پذیرد. به عنوان نمونه اگر تعداد نودهای شبکه زیاد بود علاوه بر لیبل گذاری ، می توان از کابل شبکه با رنگ های مختلف نیز استفاده کرد. همچنین می توان از پچ کورد هایی با رنگ های مختلف کمک گرفت. ( هر رنگ برای یک طبقه یا واحد )

شماره گذاری با لیبل ها دارای فرمت خاصی است که بهتر است رعایت شود. هر شماره نشان دهنده نود، شماره پورت پچ پنل، شماره رک، شماره اتاق و موارد مشابه است که پیدا کردن آن را برای نصاب دوربین و کارشناس فنی آسان می کند.

کابل کشی شبکه

دقت کنید تا در حین کابل کشی شبکه ، با شدت کابل شبکه را نکشید و در عوض مسیر حرکت کابل شبکه را به گونه ای آماده سازید که کابل شبکه بدون نیاز به هیچ فشار و کششی در مسیر حرکت کند. علت این همه توجه در این بخش، آن است که نباید سطح مقطع رشته های کابل شبکه تغییر کند.

می دانیم که با کشیدن کابل شبکه ، در محل کشش، سطح مقطع رشته سیم های به هم تابیده داخل کابل شبکه کم می شود. پس با تغییر سطح مقطع سیم های کابل شبکه ، مقدار مقاومت سیم به ازای سیگنال ارسالی نیز در محل کشش تغییر خواهد نمود. از طرفی با تغییر سطح مقطع سرعت انتقال اطلاعات یا همان پهنای باند نیز کاهش خواهد یافت.
هنگام کابل کشی شبکه دقت کنید که کابل شبکه دچار شکستگی ، پارگی و گره خوردگی و … نگردد.

محل قرارگیری رک

سعی کنید مکان قرار گیری رک شبکه را به گونه ای تعیین کنید تا نسبت به سایر اجزای شبکه ، در نقطه مرکزی قرار گیرد و در نتیجه کابل کشی در کمترین حد ممکن خود صورت پذیرد.
در رک و اتاق سرور از لامپ کم مصرف و لامپ مهتابی به علت ایجاد نویز استفاده نکنید.

طول کابل شبکه

دقت کنید که مسیر عبور کابل های شبکه را به گونه ای طراحی کنید تا طول کابل های شبکه در حداقل ممکن باشد. از طرفی در حالت استاندارد نباید طول کابل شبکه از ۹۰ متر بیشتر شود. در حالیکه برای دوربین های AHD تا ۲۰۰ متر و دوربین های HDCVI / HDTVI تا ۵۰۰ متر است. به همین دلیل در هنگام طراحی توصیه می شود که دستگاه های ضبط در مرکز قرار داشته باشند تا طول کابل ها از این مقدار بیشتر نشود.

در استاندارد EIA/TIA طول حداکثری کابل ۱۰۰ متر ذکر شده است. این اندازه شامل کابل پچ کورد هم می‌شود. در صورتی‌که از کابل پچ‌کورد ۱۰ متری برای هر یک از انتهای نودها استفاده می‌کنید، پس میزان کابل افقی مورد استفاده‌تان بایستی تنها ۸۰ متر باشد. در صورتی که ۲۰ متر کابل پچ کورد دارید پس باید صرفاً از ۶۰ متر کابل در دیوار استفاده کنید.

کابل کشی طولانی باعث نازک شدن سیم داخل کابل و یا نیم قطع شدن آن می شود و موجب افت کیفیت، سرعت و بروز نویز خواهد شد.